برداشت اول :
زیاد عمرش دراز نیست ، همین چند سال اخیر و با رونق گرفتن هنر هفتم و همه گیر شدن رسانه تصویری در خانواده ، این هم وارد خانه ها شد .
خواسته یا ناخواسته همه درگیرش می شوند. و گاهی آن چنان پیش می رود که برای خودش طرفدارانی متعصب و ناقلانی بس کثیر را متوجه خودش می کند. فقط کافیست که چند روزی به کار بردنش را طول دهند ، آن وقت است که دیگر از دبستان گرفته تا دانشگاه همه را مبتلا می کند.
اما واقعا چرا ؟ علتش چیست که صرف به کاربرده شدن توسط گروهی اندک در رسانه موجی به این گستردگی در میان توده ی مردم ایجاد می کند ؟
اما به راستی با این همه ویروس ، چیزی از ارثیه پدریمان (زبان پارسی) باقی خواهد ماند ؟
سوای مقوله ی روانشناسانه و مبحث دیده شدن اشخاص در اجتماع کاربرد این الفاظ حشو گونه چه سودی برای جامعه ی ما را داراست ؟
چیزی جز کاهش غنای ادبی ...
برداشت دوم :
اما فارغ از تاثیر کاربرد این الفاظ نوزاد در گویش مردم جامعه ، کاربرد خلاقانه این الفاط پیرامون حوادث روزمره و کابردشان مطابق طبع اشخاص با سلایق گوناگون باعث ترویج خلاقیت فکری در گفتار و هم چنین جلوگیری از گسترش پیام های تمسخر آمیز و آمیخته با گناه نیز شده است.
برداشت آخر به نقل از حضرت آقا ...
من خیلى نگران زبان فارسى‌ام؛ خیلى نگرانم. سالها پیش ما در این زمینه کار کردیم، اقدام کردیم، جمع کردیم کسانى را دُور هم بنشینند. من میبینم کار درستى در این زمینه انجام نمیگیرد و تهاجم به زبان زیاد است. همین‌طور دارند اصطلاحات خارجى [به‌کار میبرند]. ننگش میکند کسى که فلان تعبیر فرنگى را به کار نبرد و به جایش یک تعبیر فارسى یا عربى به کار ببرد؛ ننگشان میکند.
در کانون زبان فارسى، داریم زبان فارسى را فراموش میکنیم؛ براى تحکیم آن، براى تعمیق آن، براى گسترش آن، براى جلوگیرى از دخیلهاى خارجى هیچ اقدامى نمیکنیم.
یواش یواش [در] تعبیرات ما یک حرفهایى میزنند - هر روزى هم که میگذرد یک چیز جدیدى مى‌آید - ما هم نشنفته‌ایم. گاهى مى‌آیند یک کلمه‌اى میگویند، بنده میگویم معناى آن را نمیفهمم ، میگویم معناى آن چیست؟ معنا [که] میکنند، تازه ما اطّلاع پیدا میکنیم که این کلمه آمده؛ [این] یواش یواش کشانده شده به طبقات و توده‌ى مردم؛ این خطرناک است.
برادران و خواهران عزیز! اهمیت زبان ملى یک کشور براى خیلى‌ها هنوز دانسته و شناخته نیست. زبان فارسى باید گسترش پیدا کند. باید نفوذ فرهنگىِ زبان فارسى در سطح جهان روزبه‌روز بیشتر شود. فارسى بنویسید، فارسى واژه‌سازى کنید و اصطلاح ایجاد کنید. کارى کنیم که در آینده، آن کسانى که از پیشرفت‌هاى علمى کشور ما استفاده میکنند، ناچار شوند بروند زبان فارسى را یاد بگیرند. این افتخارى نیست که ما بگوییم حتماً زبان علمى کشور ما فلان زبان خارجى است. زبان فارسى این‌قدر ظرفیت و گنجایش دارد که دقیق‌ترین و ظریف‌ترین علوم و دانش‌ها می‌توانند با این زبان بیان شوند.
