امیر مؤمنان على (علیه السلام) مى فرماید:
أَلا و إِنَّ التَّقْوى مطایا ذُلُلٌ حملَ علَیها أَهلُها و أُعطُوا أَزِمتَها فَأَوردتْهم الْجنَّةَ
تقوا همچون مرکبى است راهوار که صاحبش بر آن سوار است
و زمامش در دست او است و تا دل بهشت او را پیش مى برد
امیر مؤمنان على (علیه السلام) مى فرماید:
أَلا و إِنَّ التَّقْوى مطایا ذُلُلٌ حملَ علَیها أَهلُها و أُعطُوا أَزِمتَها فَأَوردتْهم الْجنَّةَ
تقوا همچون مرکبى است راهوار که صاحبش بر آن سوار است
و زمامش در دست او است و تا دل بهشت او را پیش مى برد
علامه محمد تقی جعفری (رحمه الله علیه) می گفتند:
عده ای از جامعه شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضع این بود: «ارزش واقعی انسان به چیست»
برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصی داریم. مثلا معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیت آن است. معیار ارزش پول پشتوانه ی آن است. اما معیار ارزش انسانها در چیست.
هر کدام از جامعه شناسان صحبتهایی داشتند و معیارهای خاصی را ارائه دادند.
بعد وقتی نوبت به بنده رسید گفتم : اگر میخواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق میورزد.
کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشینش است ارزشش به همان میزان است.
اما کسی که عشقش خدای متعال است ارزشش به اندازه ی خداست.
علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناسان صحبتهای مرا شنیدند برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.
وقتی تشویق آنها تمام شد من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی (علیه السلام) است. آن حضرت در نهج البلاغه میفرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ» / «ارزش هر انسانی به اندازهی چیزی است که دوست میدارد».
وقتی این کلام را گفتم دوباره به نشانه ی احترام به وجود مقدس امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند . .
آیت الله بهجت (ره):
از ما، عمل چندانی نخواسته اند!
مهم تر از عمل کردن، "عمل نکردن" است!
تقوا یعنی "عمل گناه را مرتکب نشدن!
همه میپرسند چه کار کنیم؟
من میگویم: بگویید چه کار نکنیم؟
و پاسخ اینست:
گــــــــنــــــــــــاه نــــکــنــیــد.
شاه کلید اصلی رابطه با خدا " گــنــاه نــکــردن " است.
هر کس تقوای الهی را پیشه کند، خدا راه بیرون رفتن از سختی ها را برای او می گشاید.
پیامبر اکرم(ص) فرمود: من آیه اى را در قرآن مى شناسم که اگر تمام انسانها دست به دامن آن شوند براى حل مشکلات آنها کافى است و آن آیات سوّم و چهارم سوره طلاق است
«وَ مَنْ یَتَّقِ اللهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً* وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْث لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ اِنَّ اللهَ بالِغُ اَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیْىء قَدْراً»
خدایا تو مهربانی، تو مهربان ترینی
تو همیشه و همه جا دست مهر و لطف را بر شانه های خسته من گذاشته ای
برایم عجیب نیست که اگر من آن باشم که تو گفته ای و تو خواسته ای، تمام درها را برویم بگشایی
تو برای بندگان خوبت راه بیرون رفتن از سختی ها، وسوسه ها و ناامیدی ها را چنان باز می کنی که خود گمان نمی برند.
تو به همان راحتی که آفتاب راه ورود به دری بسته را از روزنه ای کوچک برای خودش می گشاید، بخشش و رحمت و برکت را چون باران فرو می ریزی.
چون بارانی تند بر خاک تشنه ی دلی که تنها به تو امید بسته است
دلم آرام می شود وقتی ادامه این آیه را می خوانم.
و من یتوکل علی الله فهو حسبه:
و هر کس بر خدا توکل کند خداوند او را بس است.
خدایا من، تنها و تنها، تو را دارم.
راه های نجات را بروی من بگشا، از آنجا که من نمی دانم رحمتت را بر من ارزانی کن و من را، که تنها تو را دارم، تنها مگذار.
