داشتیم از فاو برمی‌گشتیم سمت خودمان، که قایق خراب شد.
قایق دوم ایستاد که ما قایقمان را به آن ببندیم.
یکدفعه هواپیماهای عراقی آمدند.
همه شروع کردند به داد زدن و یا مهدی و یا حسین گفتن.
چند نفر هم پریدند توی آب، یک نفر ولی می‌خندید.
سرش داد زدم که الان چه وقت خندیدن است. گفت:
خوب اگر قرار است شهید بشوم چرا با عز و جز و ناراحتی؟!
شانزده سالش بیشتر نبود.
حتی "کفش" هم اگر تنگ باشد
زخــم می کند
وای به وقتی که
"دل" تنگــ باشد...
و باز شهدا فهمیدند که ما دنیا پرستان ، گم کرده ایم راه مولایمان حسین را ، گفتند که بیایم تا که باشیم نشانی از ره منزل دوست ...
کاش نصیب شود نعمت معیتتان ای عزیزان آسمانی
راستی از مادرمان چه خبر ؟
هنوز پهلویشان درد می کند ؟
هنوز ...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
راستی شهدا فعلا نیاید ، آخر داریم جام جهانی را با لباس های منشوری نگاه میکنیم ...
فعلا نیاید ، آخر داریم آزادی هرچند یواشکی ، تجربه میکنیم
فعلا نیاید چون ...
شهدا در راهند ...
خرداد ماه 93
