وجه تسمیه 2

«نیش‏تر» پدیده ‏ای است حد فاصل جوالدوز و میخ طویله، که در زمان‏های قدیم ابزار دست آدم‏های فاصد بوده است! (بی جهت خیال بد نکنید! در همان زمان قدیم به جراح می‏گفته‏اند فاصد!)

و البته در همان زمان قدیم وظایف «نیش‏تر» عبارت بوده است از:

الف- سوراخ کردن

ب- داغ کردن

ج – سوراخ کردن و داغ کردن هم‏زمان!

بر همین اساس بعید است گذشت زمان و حتی سیطره مدرنیسم بتواند در وظایف «نیش‏تر» تغییری حاصل کند! به عبارت دیگر امروزه روز و تا اطلاع ثانوی «نیش‏تر» همان وظایف سنتی خود را بر عهده دارد و این چیزی هم که الان در دستان شماست «نیش‏تر» است! یعنی قرار است سوراخ کند و بسوزاند! آن هم چشم و دل خیلی‏ها را!

(البته اگر بعضی‏ها به صورت خود خواسته زمینه‏ای فراهم کنند تا جای دیگرشان بسوزد دیگر به کسی مربوط نیست! هدف پدیدآورندگان این اثر صرفاً چشم و دل آن بعضی‏ها بوده است!)

شیوه ‏ی استفاده از «نیش‏تر» چندان دشوار نبوده! یک آدم فاصد، «نیش‏تر» را داغ کرده و توی غده‏های چرکین آدم‏های مریض فرو می‏کرده و در نتیجه بوی گند، عالم و آدم را فرا می‏گرفته و البته در بسیاری از موارد و در افق درازمدت یا میان‏مدت منجر به شفای بیماری می‏شده است!

لازم به ذکر است که گه‏گاه از «نیش‏تر» برای فروبردن در قلب برخی افراد هم استفاده می‏شده که چون این قسمت بدآموزی دارد از پرداختن به آن خودداری می‏کنیم اما این را از همین اول گفتیم که نمونه‏های مدرن برخی‏های فوق‏الذکر یک دفعه دست روی قلب‏شان نگذارند و داد نزنند که آخ قلبم! چون بعید نیست همین «نیش‏تری» که در دست شماست توی قلب همین برخی‏های معلوم‏الحال و مجهول‏الهویه فرو برود!

آدم‏ها در برخورد با «نیش‏ترِ» حاضر به چند دسته تقسیم می‏شوند:

الف- بعضی‏ها دلشان خنک می‏شود.

ب- عده‏ای داغ می‏شوند (و هم‏زمان داغ می‏کنند!)

ج- قلیلی هم هستند که «نیش‏تر» به کنار، موشک کروز هم چاره‏ی پوست کلفت‏شان را نمی‏کند!

بر این مبنی هیچ مدل بهره‏برداری از «نیش‏تر» را (به دلیل عوارض جانبی قطعی) به گروه‏های زیر توصیه نمی‏کنیم:

* آقازاده‏ها، رانت‏خواران عمده، صاحبان گردن‏های کلفت، مفسدان اقتصادی، اعضا و هواداران مافیای نفتی و آدم‏های بد!

* چهره‏ها و جناح‏های سیاسی، احزاب، گروه‏ها و تشکل‏های غیرمردمی!

* افرادی که مجموع دارایی‏هایشان بیش از ۷۵ میلیون ریال وجه رایج مملکت (با نرخ تورم زمان انتشار«نیش‏تر»!) می‏باشد.

* وابستگان و اعضاء و مدیران عدلیه!

تذکر: «نیش‏تر» را از دسترس اطفال دور نگه ندارید! (لازم می‏شود!)

وجه تسمیه

تو این مدت که از افتتاح این تارنما میگذره خیلیا ازم پرسیدن که چرا این اسم رو انتخاب کردی ؟ و من حقیر هم به اجبار مجبور به توضیح مبسوط شده و خلاصه کلی داستان داشتیم سر این اسم، تا حدی که زمزمه تغییرش رو هم داشتم با خودم تکرار میکردم. ولی با تمام این تفاسیر حالا حالا ها از فکر تغییر اسم "نیشتر" اومدم بیرون ، البته اگه باز کسی گیر نده .

---

خود کلمه "نیشتر" اسم یه وسیله شبیه چاقوی پزشکی امروزی جراحان بوده که در قدیم برای فصدکردن دمل ها و بیرون آوردن چرک ها ازش استفاده می شده ، وقتی که بیماری رو نیشتر می زدن اولش یه کم درد می کشید ولی بعدش به کل درد و چرکش تموم میشد.این لغت و نحوه ی استفاده کردن از اون هم شد دست مایه شاعرای کشورمون که تو شعراشون زیاد ازش استفاده می کردن و اتفاقا کنایه های زیادی هم از مشتقات نیشتر گرفته شده مثلا "نیشتر زدن " یا "نیشتربها" و ... 

از طرفی دیگه "نیشتر" ایهام لطیفی داره که معنی اولش که ذکر شد و مهنی دومش هم "نیشتر = نیش تر" یعنی شاید سخن و حرفمون دردناک باشه ولی در تهش یه سیرینی و نشاطی داره.

از قشنگترین شعرای مرتبط با نیشتر رو میشه به غزلی از ملک الشعرای بهار اشاره کرد که شعارمون رو از همون غزل اقتباس کردیم 

در پایش اوفتادم و اصلا ثمر نداشت

تا خون من نریخت ز من دست برنداشت

دل خون شد از نگاهش وبر خاک ره چکید

بیچاره بین که طاقت یک نیشتر نداشت

چون سر نداشتیم عبث دست و پا زدیم

آری ز پا فتاد هرآن کس که سر نداشت

در خون طپیدنم ز دل زار خویش بود

ورنه خدنگ ناز تو چندان خطر نداشت

ازگریه‌سود نیست که‌من‌خود به‌چشم خویش

دیدم که هیچ گریه و زاری اثر نداشت

یا مرگ یا وصال که فرهادکوه کن

در عاشقی جز این‌دو خیالی دگر نداشت

گمنام زیست هرکه ز مرگ احترازکرد

جاوید ماند آنکه ز مردن حذر نداشت

جانی که داشت کرد نثار رهت «‌بهار»

جانا بر او ببخش کزین بیشتر نداشت